İstanbul’un göbeğinde, Boğaziçi Köprüsü’nün yumuşak ışıltısı altında, 28 yaşında, siyah saçlı ve delici yeşil gözlü bir Türk olan Serkan, canlı bir meyhanede içki içmeye çıkmıştı. Kendine güvenen bir adamdı; uzun boyu, kaslı yapısı ve keskin yüz hatları gittiği her yerde dikkatleri üzerine çekmesini sağlıyordu. Bu gece hiç beklenmedik biriyle göz göze geldi – ateşli kızıl saçları ve çarpıcı mavi gözleriyle Amerikalı bir değişim öğrencisi olan Lila. 22 yaşındaydı, açık teni yerli halkla dolu kalabalık ve gürültülü odayla tam bir tezat oluşturuyordu.
Serkan sırıtarak ona yaklaştı, “Bu gece çok güzel görünüyorsun.”
Lila gülümsedi, yanakları kızarmıştı, “Teşekkürler, sanırım. Bu ne anlama geliyor?”
“Bu gece çok güzel görünüyorsun demek,” diye tercüme etti Serkan, sesi alçak ve boğucuydu.
Bir kadeh rakı eşliğinde sohbet ettiler, aralarındaki kimya inkâr edilemezdi. Serkan eğildi, gözleri onunkilere kilitlendi, “Biliyor musun, hemen köşede küçük bir dairem var. Orası daha sessiz.”
Lila dudağını ısırdı, “Bilmiyorum, daha yeni geldim.”
Serkan kıkırdadı, “Bir içki. Tek istediğim bu. Yeni dostluklara kadeh kaldırmak için.”
Lila kabul etti ve kısa süre sonra kendilerini Serkan’ın dairesinde buldular, pencerenin dışında şehrin uğultusu vardı. Kanepeye oturdular, rakı şişesi aralarında duruyordu. Serkan ikisine de birer kadeh doldurdu, Lila’nınkini uzatırken parmakları birbirine değdi.
“Yeni dostluklara,” dedi Lila, Serkan’la kadeh tokuşturarak.
Gözleri birbirlerinden hiç ayrılmadan içtiler. Serkan uzandı, bir tutam saçını sıkıştırdı.
